Anılardan

24 Åžubat 2009 – 05:46

Hani o aşılmaz engeller…çıkılmaz daÄŸlar… tükenmez yollar…
Küçükken hep öyle hayal ederdim köyümün dağlarını,yollarını,taş duvarlarını..
Uzun bir aradan sonra gitmiÅŸtim köye.Ä°ster istemez arkadaşıma ÅŸunları sormuÅŸtum; ” eskiden bu tepe daha yüksekti…” yarı ÅŸaka yarı ciddi.
Eve dönerken duygularımı şiir olarak mısralara dökmüştüm,ama veri kaybı nedeniyle silinmişti.Şimdi onları tekrar sizlerle paylaşmak istedim.
Geçenlerde köye gelmiştim,
ne kadar kısalmıştı yollar,
küçülmüştü o aşina dağlar,
yoksa ben mi büyümüştüm.
çocuklar internet cafe’yi doldurmuÅŸtu,
minicikler arapçayı unutmuştu,
bir çok genç beni tanımamıştı,
yoksa ben mi yaşlanmıştım.

Ä°simsiz Kahraman

  1. “Anılardan” 8 Yorum

  2. İyi tespitlerde bulunmuşsunuz.Gerçekten küçülen dağlar,kısalan yollar gibi gözüksede malesef büyüyen bizleriz.

    yosuncan1 24 Åžubat 2009

  3. Sn.İsimsiz kahraman,Köyünü ve köylüsünü senden daha çok seven,özleyen ve köyünün başarısı için bu kadar çalışan başka birini hatırlamıyorum.
    55 yıldan beri,köyünün dışında,rüyasını bile köyde yaşayan biri olarak,ben bile bu duygularına hayranım.Köyüne ve köyünün güzelliklerine sağlık ve mutlulukla kavuşmanı dilerim.

    fehmi akyol 24 Åžubat 2009

  4. dediginiz gibi artık internet cafeler var çocuklar birlikte oyun oynamak yerine bilgisayarda savaşmayı dövüşmeyi tercih ediyorlar hep anlatır büyüklerimi köyün eski halini bazen keşke o zaman da yaşasaydım diyorum ama her yeni yılın kendine göre güzellikleri var yaşamasakta anlatıyosunuz o bile bize yeter sizden ve emek harcayan herkesten allah razı olsun.sagolun

    sırma 24 Şubat 2009

  5. süper olmuş ya.

    aslı 24 Şubat 2009

  6. çok güzel olmuş teşekkürler 🙂

    YusufKaplan 24 Åžubat 2009

  7. sırmaya katılıyorum.eskilerden konu açıldımı kendimi başka bir alemde hissediyorum.eskilerden eser yok.resmen teknolojinin tutsağı olmuşuz,bütün güzelliklerimizi elimizden almış.

    esmer melek 25 Åžubat 2009

  8. çook güzell. aynı ÅŸeyleri ben de bi yıl önce eski ilkokul binasına gittiÄŸimde hissettim… herÅŸey çok küçülmüştü… 🙂

    eliff47 25 Åžubat 2009

  9. O duyguları bir de bana sorun.Kaç yıl okuduÄŸum sınıfta ÅŸimdi öğrencilerimi yetiÅŸtiriyorum.Onun tadı,anıları,özlemi ve en önemlisi zevki…

    yosuncan1 26 Åžubat 2009

Yorum yapmak için giriş yapınız.