MERHABA BENİM KÖYÜM

Yıl 1953, muhtemelen et kesim mevsimi, çünkü köyden ayrılırken bagajlarımızın arasında büyük bir leğen ve içinde oldukça çok et vardı, bugün gibi hatırlarım küçükken yaşananlar asla unutmazlar. Bende unutmadım arkası açık bir kaptıkaçtı ile köyden ayrılıyoruz.

Köyümle ilgili hatırımda kalanlar… Karanlık gecelerde ev gezmesine giden büyüklerin önünü aydınlatan fanuslar, kışın bol karlı ve çamurlu, yazın tozlu tezekli ve bol sinekli sokaklar, uzun yaz gecelerinde damda uyuma, kuyudan doldurulmuş testiden içilen buz gibi  sular, IŞKAVKALE ve Harıt Innıkrada oynanan IRFES oyunlarını ve hala tadına doyamadığım, tuzlu et (lehmıt meksud) ve onun suyuna yapılmış bulgur pilavı, İlk baharda iştahla yediğimiz taze darı sapları, eşi ve benzerine bugün dahi başka yerlerde göremediğim envai çeşit üzümler, gıngıres, palamutlar, pekmezin yapıldığı  mutfaklar ve daha bir çok şey.

                Daha dün gibi, aslında köyümle ilgili anlatacak çok şey var, iki-üç cümle ile anlatmama imkan yok….

               Evet uzun yıllar köyümün dışındayım ancak, bir başka yazımda da belirttiğim gibi rüyalarımı hala köyüm şekillendiriyor.

                Ayrıldıktan sonra, yaşım küçükken belki 4-5 kez gelmişimdir köye, bu gelişler, yıllar önce oldu ve hafızamda kayıtlı görüntülerde bir değişikliğe neden olmamıştı. Hiç bir değişiklik yoktu eski köy, eski sokaklar, eski adetler, eski insanlar…

               Yıl 2009… Uzun yıllar görmediÄŸim bir dayım vardı Hakk‘ın rahmetine kavuÅŸtu. Onun taziyesi için birkaç günlüğüne köye  gelmiÅŸtim.

             Kinderip ile ilgili Hafızamda kayıtlı görüntülerden eser kalmamış, her yer ve hemen hemen her şey değişmiş,buradaki hiçbir şeyi daha önce hiç görmemiştim.

            Modern yapıları, Eğitim ve sağlık kurumları ve TAZİYE EVLERİ adıyla kurulmuş  çok önemli  sosyal yapıların oluşturulduğu, bu yerlerde misafirlerin ağırlandığı, yemek yediği, rahat bir ortamda ihtiyaçlarını gördüğüne tanık oldum… Yıllar önce bir kilo domatese hasretken, metrelerce uzunlukta kurulu Pazar ve satıcılar, Asfalt ve parke yollar, içme suları, kanalizasyon şebekesi, her kapının önünde bir otomobil, bu değişikliklere tanık oldum. Çok olumlu ve güzel  değişiklikler memnun oldum ancak, mutlu olduğumu söyleyemem… Neden mi ? Giderken caminin önünde bıraktığım  ve her geldiğimde görmeyi ve ellerini öpmeyi umut ettiğim köyümün kurucuları, büyüklerim, amcalar dayılar, ağabeyler yoktu onları göremedim… Saygılarımla

Yazı: Fehmi AKYOL