KÜLTÜREL ŞİDDETİMİZ

Yaz geldi, kültürümüzün vazgeçilmezi olan düğünler de başladı. Birkaç gündür ağabeylerimiz, ablalarımız, kardeşlerimiz evleniyor. Şarkılar çalıyor halaylar çekiliyor havai fişekler ardı ardına patlıyor; bir bakıma kış aylarının, hasat aylarının verdiği fiziksel ve psikolojik yorgunluğunu belde halkımız bu düğünler sayesinde atarken kardeşlerimiz de dünya evine giriyor.  Çoğu düğünde de ister site için haber amaçlı, ister eğlence amaçlı olsa da bir şekilde bulundum. Edindiğim güzel izlenimleri de bu paragrafımda ardı ardına sıraladım. Peki hepsi bu kadar mı? Tabi ki hayır!

     Maalesef bu düğünlerde de magandalar ve magandacılık kültürü yine düğünlerimizin sırıtan ve aksayan yönüydü. Daha geçtiğimiz aylarda Mardin Bilge Köyü’ndeki 44 kişinin ölümüyle sonuçlanan katliamı ne çabuk unuttuk.  44 tane masum beden! Doğmamış çocuklar, anneler, yaşlılar ve kim bilir daha ne canlara kıyılmıştı. Bu olaylarda suçlu sadece o suçu işleyen bireyler değil şiddet toplumu olmayı, kalaşnikof ile ateş etmeyi bir kahramanlık olarak gören bizdik.  Yine çevremizde gerçekleşen birçok sevinç olayında maganda kültürü yüzünden gerçekleşen birçok ölüm olayını hangimiz duymadı ki. Yine geçen hafta ki bir düğünden örnek vereyim: Düğünde vatandaşın biri, ağır bir silahı eline aldı ve seri bir şekilde ateş etmeye başladı. Bir anda ağırlığından ve basınçtan olsa gerek silahın hâkimiyetini kaybetti; ama silah hala ateş ediyordu. Allah’tan silah kimsenin olmadığı yere doğru duruyordu. Yoksa büyük bir facia kaçınılmaz olacaktı. Başka bir örnekte ise yine bir vatandaş silahla havaya ateş ederken telefon ana kabloları koptu. Eğer silah telefon kablolarına değil de elektrik kablolarına ateş etseydi yine bir facia olurdu. Sonuçta çekirge iki kere sıçradı kurtuldu, ama üçüncüsünde sıçrayamayabilir.

 

 

   Sonuç olarak düğünlerde ya da diğer sevinç gösterilerimizde silahla ateş etmenin hiçbir faydası olmadığı gibi; ölüm tehlikesi, ses kirliliğine bağlı duyu kaybı, ruhsal bozukluk ve maddi açıdan da çok büyük zararları vardır. Madalyonun öteki yüzüne gelince, silahlarımız ve mermilerini üreten Amerikan, Rus ya da İsrail savunma sanayisidir. Attığımız her mermi de Filistin’e, Irak’a ya da dünyanın bir başka mazlum ülkesine bir bomba olarak düşüyor. Bu yüzden 21. yüzyılda geçte olsa şu maganda kültüründen sıyrılalım. Ne doğrudan ne de dolaylı bir şekilde hiçbir ölüme sebebiyet vermeyelim. Unutmayalım ki çekirge üçüncü seferde sıçrayamayabilir. 

 

 

Yusuf KAPLAN

NOT: Resimleri Büyütmek İçin Üzerlerine Tıklayınız.